بهمن صادقی می ترسد بخوابد. می ترسد بخوابد و هرچه از مرگ و آوار دیده در این سه روز، بیاید پشت پلک هایش. بهمن صادقی، پرستار داوطلب، 72 ساعت است که نخوابیده. یکشنبه شب، بعد از ساعت 9 و 48 دقیقه، بعد از آنکه خانه اش، مثل تمام خانه های کرمانشاه لرزید، با زن و بچه اش دوید بیرون از خانه، دوید به خیابان، اول به پدر و مادرش تلفن زد که از احوال آنها باخبر شود، خیالش که راحت شد، پشت سرش را هم نگاه نکرد، زن و بچه اش را رساند خانه خواهرش و افتاد در جاده غرب، جاده ای که می رفت به سمت آوار مرگ، به سمت ذهاب و ثلاث و ازگله. بهمن صادقی هنوز بیدار است و هنوز می ترسد بخوابد.