بیش از یک قرن از ورود زنان ایرانی به عرصه فعالیت های حق طلبانه می گذرد. زنان ایرانی طی این مدت در جریان سقوط ساختار سلطنت و ماشین استبداد و ظهور جمهوری اسلامی نقش تاثیرگذار و انکارناپذیری داشته اند.

اما پس از نبردهای بی امان و پیروزی های کم رنگ بر سنت و عرف پدرسالار که زنان را هم طراز کودکان قرار داده و محتاج قیم و سرپرست می داند، چندسالی است که زنان ایرانی به این نتیجه رسیده اند بدون ورود به حیات سیاسی قادر به دستیابی عدالت جنسیتی و برچیدن بساط تبعیض و نابرابری های مصنوعی برآمده از عرف و سنت پدرسالار نخواهند شد. آنها از هر فرصتی از تحصیل گرفته تا اشتغال و مشارکت در انتخابات برای تعیین نماینده و رئیس جمهور مطلوب، استفاده کرده اند تا به عنوان شهروند حق مدار در جامعه شناخته و پذیرفته شوند.