بسیاری از تهرانی ها و مسئولانش بر این باورند که تهران را مانند کف دستشان می شناسند؛ این در حالی است که شاید هیچ گاه به نقاط و محلات بی شمار آن سر نزده باشند و فلاح ها، عبدل آبادها، جمال آبادها، کتابی ها، ظهیرآبادها، حصاربوعلی ها، قلعه الیمون ها، سیمین قلعه ها، ظهیرآبادها، چاله مگسی ها، رحمان آبادها، احمدیه ها، بازارچه سوسکی ها، چهل پله ها، زمین ارزنی ها، خرگوش نوها، خرگوش دره ها، ازگیل دره ها، یونجه زاری ها، جاده نظامی ها، بریانک ها و... را ندیده و نشنیده باشند. محله ها و نقاطی که در 22 گوشه این شهر! فراوان و از نظرها پنهان اند. این احساس شناخت شهر بی کرانه تهران، احساسی است که رسانه های کوچک و بزرگ در روزگار امپراتوری رسانه ها، در اذهان مردمان ایجاد کرده اند. به این ترتیب، تصویر مردمان شهر از تهران نه آن چیزی است که تجربه و زندگی اش کرده باشند.