برای برخی که «محیط زیست» را در «چند جک و جانور» خلاصه می دانند، احتمالا به ذوق زدگی هواداران محیط زیست از بازگشت یک «درنای سیبری» با منقار بزرگ و پاهای باریک و بال زدن هایی گاه نامنظم به یک آبگیر کوچک در فریدونکنار می خندند و دستمایه شوخی می کنند که اینها چه دل خوشی دارند!

اما این درنا که محلی ها نامش را «امید» گذاشته اند فقط یک پرنده نیست. او نه تنها آخرین بازمانده درنای سیبری بلکه سبکی از زندگی است. این که پرنده ای یکه و تنها بیش از ده سال است چند هزار کیلومتر را طی می کند تا خودش را از سرزمین های شمالی سیاره مسکون برساند به فریدونکناری که بوی خون پرندگان مهاجر می دهد، بسیار شگفت انگیز