روز مجلس و سالگرد درگذشت مرحوم مدرس در سال های اخیر همواره در شرایطی از راه می رسد که نگرانی ها برای حفظ شانیت مجلس بیشتر می شود. مجلسی که روزگاری بنیانگذار انقلاب اسلامی آن را راس امور خوانده بود، امروز به طور مکرر با این نقد جدی مواجه است که جایگاه قانونی اش خصوصا در ابعاد نظارتی تضعیف شده است. این وضعیت باید مهم ترین دغدغه ما در روز مجلس باشد. یادآوری شخصیت والای شهید مدرس در این روز بیشتر روی دیگر حسرتی است با این مضمون که چرا ما نتوانستیم در جامعه خود شخصیت های مرجعی چون این شهید روحانی را تکثیر کنیم و عمق تاثیر آنها را افزایش دهیم؟ حق این بود که در هر دوره ای از مجلس شورای اسلامی، بعد از انقلابی که داعیه دار اخلاق، دیانت، شجاعت و راستی بوده، چندین نمونه عینی از شهید مدرس در دنیای امروز داشته باشیم. اما سوال اینجاست که آیا به واقع چنین بوده؟ شاید بتوان با برخی تعارف های سیاسی معمول به این سوال پاسخ مثبت داد اما واقعیت چیزی جز جواب منفی به این سوال نیست. این مهم هر چند در نگاه اول تلنگر و هشداری به خود نمایندگان مجلس به نظر می رسد اما در پس آن هم باید تلنگری باشد برای دیگر نهادهای تاثیرگذار کشور که قادر هستند در روند شکل گیری مجلس موثر واقع شوند. ضعف نهاد پارلمان در ایران متاسفانه اندک اندک تبدیل به معضلی می شود که خود را با ساختار نظام پیوند داده است و در برخی جاها این ضعف جزو ذات آن شده است. امروز هر چند از شجاعت و صراحت شهید مدرس بسیار سخن به میان خواهد آمد اما در عمل جای این سوال به معنای واقعی کلمه خالی است که اگر او امروز در این شرایط حضور داشت چه می کرد و در برابر اتفاقات و تحولات چه موضعی می گرفت. در حقیقت آنچه که برای امروز ما مهم است، این نیست که با بازخوانی تاریخ توضیح دهیم که شهید مدرس در دوران حیات خود چه کرد، مهم این است که تبیین کنیم او اگر در شرایط امروز بود چه می کرد.

به بیان دیگر ما باید راه مدرس را از دوران خودش تا به امروز ترسیم کنیم و این می تواند نقشه راهی قوی و کارآمد برای تقویت نهاد مجلس در ایران باشد.