اسطرلاب، ابزاری بوده که در جهان باستان برای تعیین وضعیت ستارگان نسبت به کره زمین به کار می رفته است. اسطرلاب، در سه گونه اسطرلاب خطی، اسطرلاب صفحه ای و اسطرلاب کروی ساخته می شده است.

قطعات اسطرلاب نسبت به یکدیگر حرکت کرده و می توانستند جهت ستارگان، ارتفاع جغرافیایی آنها و فواصل نسبی را مشخص کنند. اسطرلاب در دریانوردی، برای جهت یابی به کار می رفته است. اسطرلاب های ایرانی از برنج و آلیاژهای دیگر مس ساخته می شده اند. هرچند پاره ای مورخان اختراع اولیه اسطرلاب را به یونانیان و فنیقیان نسبت می دهند، اما سهم اندیشه ورزان ایرانی در اختراع انواع گوناگون اسطرلاب و تکامل و افزودن بخش های مختلف آن، انکارناپذیر بوده و از سوی تمامی تاریخ نگاران ثبت شده است.