بین بچه های شعر آیینی کسی نیست که نشناسدش. اوایل شیخ رضا بود. شجره نامه ای پیدا شد تحقیق کردند و بعد پیش علمای قم بردند و ایشان هم تائید کردند. حالا همه به سیدرضا می شناسندش. شاعر توانایی است. نستعلیق را بسیار نیکو و به قاعده می نویسد. دستگاه های موسیقی ایرانی را اشراف دارد و طبیعتا منبری قهاری هم هست. زحمتش دادیم و از حسان خواستیم بنویسد. این گونه نوشت:

به گمانم سال 63 یا 64 بود که در کتابفروشی علمیه اسلامیه انتهای کوچه حاج نایب دنبال کتابی می گشتم که چشمم به کتابی با عنوان: ای اشک ها بریزید، خورد و چندی بعد در همان جا خلوتگاه راز را دیدم. پس از تورقی به دو غزل آشنا و معروف آن دوره برخوردم یکی با مطلع: