اخلاق آکادمیک در ایران، بحث انگیز و مناقشه آمیز شده است. همه جا سخن از ضعف های هنجاری یا حتی بی هنجاری در دانشگاه هاست. من در این بحث بیشتر به آن بخش متمرکز می شوم که از سست شدن اخلاقیات تحصیلی در دانشجویان سخن می رود مانند رواج مدرک گرایی، کمیابی شوق علم آموزی، سرسری گرفتن درس، دستبرد و تقلب علمی، بازار سیاه خرید و فروش پایان نامه (پدیده میدان انقلاب)، رفتارهای موسوم به «بردار و بچسبان» در تهیه مقالات کاری، سهل انگاری در هنجارهای دانشگاهی و تکالیف تحصیلی و تحقیقی، عددسازی و مقاله سازی، کم شدن احساس مسوولیت، فردگرایی خودمدار و انگیزه های پایین کار گروهی، عدم استقبال جدی از اجتماعات یادگیری و مانند آن.