هر نقشی اگر خوب نوشته شده باشد، ابعاد و زوایای بیشتری داشته باشد و خوب پرداخت شده باشد، می تواند خاص باشد اما برخی نقش های معدود بدون هیچ شرط و معیاری خاص هستند؛ نقش روحانی از این جمله است.

نقش روحانی، همان قدر که توجه مخاطب را به دنبال دارد، می تواند حساس باشد و زیرذره بین منتقدان. بازی در این نقش بی شباهت به راه رفتن روی لبه تیغ نیست و از قضا تعداد بازیگرانی که این دشواری را به جان خریده اند کم نیست.

حتی خسرو شکیبایی با وجود آن که در نقش یک روحانی واقعی ظاهر شده و آیت الله مدرس به عنوان الگو و نمونه می توانست راهگشای او در ایفای این نقش باشد، اما توانایی بی نظیر شکیبایی در از بر کردن نطق های آتشین آیت الله مدرس و اجرای بدون وقفه و به صورت یکپارچه این نطق ها، تردیدی باقی نمی گذارد که در این مجموعه از او نیز یاد شود.