ازدواج نکردن برخی از خانم ها و آقایان در شرایطی که مخالفتی با انتخاب شریک زندگی نداشته و به دنبال فرصتی برای تشکیل آن بوده اند ولی برخی اوضاع واحوال آنها را وارد بازی ناخواسته ای کرده که خود در ادامه اش به نتایج آن حتی با اکراه تن می دهند به حق و انصاف روح را آزار می دهد. پای درد دل آقای چهل وپنج ساله ای می نشینم که می گوید: «چه پاسخی به ندای وجدان بدهم؛ چگونه کنار بزنم اخلاق را؛ نه اینکه تمایلی به ازدواج ندارم، اتفاقا خیلی هم علاقه مند هستم. البته سالهاست که علاقه دارم. اما شما بفرمایید پدر هشتاد ساله ام را چه کنم. گاهی بخت وشرایط آدم را یاری نمی کند. شاید اگر من زودتر از برادرم که از او بزرگتر نیز هستم زندگی مشترک تشکیل می دادم الان این برادر کوچکم بود که وجدان بیدارش همراه پدر بودن را بر ازدواج خودش ترجیح می داد.»