1- در این ستون بارها از تغییراتی که ابزارهای ارتباطی، در سبک زندگی و تعاملات شخصی و حرفه ای ایجاد کرده اند، حرف زده ایم: تحولاتی که از آموزش های عمومی در تلگرام و اینستاگرام، تا ایجاد دسترسی عمومی به اطلاعات و جزییات حتی غیرضروری، با هدایت جریان غیررسمی اخبار و محتوا، همگی به یک چرخه پیچیده و رو به رشد از ارتباطات منجر شده اند.

2- امروز روابط عمومی، در کنار کارکردهایی که برای مدیریت انتشار اخبار و شبکه ارتباطی سازمان با بیرون دارد، باید مراقب جریانات خبری ای باشد که از رسانه های رسمی و غیررسمی در فضای عمومی کلید می خورند و هر لحظه می توانند بحران بسازند. در واقع، روابط عمومی همیشه یکی از بازوهای هویت سازی و برندسازی بوده است.

3- حالا اما هر ساختار سازمانی، نیازمند بازاندیشی در مفاهیم پایه و چشم اندازها و افق پیش روی خود است: مفاهیمی که بنیان هویتی سازمان و برند هستند و رویکردها و استراتژی درازمدت را می سازند: این بازاندیشی در ساختار ارتباطی، معنایش داشتن ابتکار عمل در پیش بینی بحران ها و شایعات هم هست: پیش بینی آن چه در ذهن مخاطبان از سازمان ایجاد یا تقویت می شود: مخاطبانی که گاهی خبر جعلی را ذاتا دوست می دارند و بازنشر می کنند، بی آنکه درستی خبر را بررسی کنند. بازاندیشی در ساختار سازمانی، از بعد ارتباطی، نگاهی واقع بینانه به گزاره هایی است که درباره آن سازمان و برند و افراد کلیدی آن وجود دارد. هر چه زودتر با تصویرتان در افکار عمومی و بازنمایی هویت شفاهی خود روبرو شوید، مجال پیش بینی و واکنش بهتری خواهید داشت.

4- فراموش نکنید که آدم ها تا فکرشان را روی کاغذ نیاورند، امکان هم اندیشی و تفاهم درباره یک موضوع را ندارند: اگر اسناد پایه سازمانی تان را جدی نگیرید، هر چه پیش بروید، سیاهچاله های بزرگ تری از بحران و معلق بودن، در انتظار شماست.