ها پسرعامو... یادته ما چه خوشبخت بودیم... بابام وانت داشت... عصرا از مدرسه می اومد می رفتیم سر زمین علفی... یونجه می بریدیم... بوی یونجه می خزید زیر پره های بینی مون و به خونه که می رسیدیم مسابقه می ذاشتیم که کی یه بغل گنده تر از یونجه های بریده شده میبره به آغل... بعد همه جانمون بوی زلال شبدر تازه می گرفت... یونجه های تازه برای بره های شیر و بازیگوش... ها پسرعامو... هیچ قناتی نبود که هرم داغ کویر رو از تن ما بچه های شیطون نگرفته باشه... قنات اکبرآباد... قنات باغدشت... قنات مهداب... قنات پاکم... ما بودیم و جنون و هیجان کودکی و کله بی ترسی که بی پروایی مون یا خرج بیرون کشیدن نیش زنبورهای گاوی