در موقعیت های آشوبناک یکی از مهم ترین فعالیت هایی که نظام های سیاسی و سازمان های متولی نظم در جامعه برعهده دارند، شکل دادن نوعی نظام ارتباطی و گفت وگویی با جامعه و مردم است؛ نظام ارتباطی که بتواند به شیوه های مختلف افکارعمومی را آگاه و متقاعد سازد و نوعی «آرامش» و «همدلی» برمبنای گفت وگوی جمعی را شکل دهد. این نظام ارتباطی و زبانی برای جامعه ایران که در تمام دوره معاصر با اشکال گوناگونی از اغتشاش و اعتراض های جمعی رو به رو بوده است، از اهمیت بسیاری برخوردار است. زبان همدلی و متقاعدکننده برای جامعه و نظم سیاسی ایران، هم راهبردی برای ایجاد رفاه است و هم راهبردی برای مواجهه با چالش ها و بحران هایی که همواره در جامعه وجود داشته است.