تصورات بشر درباره زمان در طول تاریخ یکسان نبوده و تغییر و تحولات چشمگیر داشته است. این تصورات متفاوت و مختلف در قالب آثار ادبی و هنری و تاملات فلسفی و علمی گوناگون خود را آشکار ساخته است. رمان به عنوان داستان «افراد» در «طول زمان» یکی از مهم ترین تجلیات درک خاصی است از زمان: هرچند خود این درک خاص، در دگردیسی های رمان به مثابه یک قالب ادبی، صورت های گوناگون یافته است. در سنت غرب اینکه رمان را در ادامه حماسه و به عبارت بهتر جانشین آن ببینند، امری است کاملا متداول. هنری فیلدینگ در ابتدای «ماجرهای جوزف اندروز» در وصف رمان رندانه نوشته است: «شعر حماسی طنز در قالب نثر!» هگل هم در مجلد سوم «درس گفتارهای