بعید می دانم در دور و بر شما دست کم یک مهین خانم نباشد، ولی امروزه دوره ی پارمیداخانم هاست و دیگر کم پیش می آید، به خصوص در شهرهای بزرگ، که کسی اسم دخترش را بگذارد مهین. از اسم خاص بودن آن که بگذریم، مهین در ادبیات فارسی چندین معنا دارد. ابتدا این شعر عطار را از مصیبت نامه اش بخوانید که روزگار قحطی نیشابور را حکایت می کند و از زبان دیگری می گوید: چهل شبانه روز گشتم، نه در هیچ مکانی صدای اذانی بود و نه هیچ مسجدی گشاده. آن جا دانستم که نام اعظم خداوند نان است. «سائلی پرسید از آن شوریده حال/ گفت: اگر نام مهین ذوالجلال/ می شناسی، بازگوی، ای مرد نیک/ گفت: نان است این، بنتوان گفت لیک/ مرد گفتش: احمقی