گروهی از پژوهشگران در آزمایشگاه جت پیشران ناسا در نظر دارند تا در سال 1448/ 2069 کاوشگری را به سوی منظومه آلفا قنطورس پرتاب کنند.

آلفا قنطورس نزدیک ترین ستاره به منظومه شمسی است و بیش از چهار سال نوری از ما فاصله دارد.

سفر به این ستاره با فناوری کنونی هزاران سال طول می کشد، اما این پژوهشگران به دنبال آن هستند تا با توسعه برخی فناوری ها از جمله لیزر، انرژی هسته ای و بادبان های خورشیدی کاوشگری بسازند که بتواند به حداقل 10 درصد سرعت نور دست یابد.

سرعت نور حدود 300 هزار کیلومتر بر ثانیه است و در حال حاضر، فضاپیمای نیوهورایزنز با سرعت حدود 58 هزار کیلومتر بر ساعت، سریع ترین کاوشگری است که از مدار زمین خارج شده است.

از این رو پژوهشگران برای سفرهای بین ستاره ای باید فناوری هایی را توسعه دهند که بتوانند کاوشگرها را با سرعت های بسیار بالا به فضا پرتاب کنند، زیرا بزرگ ترین محدودیت ما برای رسیدن به محیط میان ستاره ای، افزایش سرعت کاوشگرهاست.

در صورتی که بتوان کاوشگری با 10 درصد سرعت نور ساخت، رسیدن به آلفا قنطورس حدود نیم قرن طول می کشد در حالی که ممکن است وقتی کاوشگر ما به این ستاره می رسد، بسیاری از اهداف ماموریتش تغییر کرده باشد.

پژوهشگران ناسا در پی آن هستند که بتوانند، کاوشگر میان ستاره ای خود را در سال 1448/ 2069 و در یکصدمین سالگرد نخستین فرود فضانوردان در ماه به فضا پرتاب کنند.

حدود دو سال پیش نیز یوری میلنر که ثروتمندی روسی است با حمایت علمی استیون هاوکینگ (فیزیکدان مشهور انگلیسی) روی برنامه مشابهی موسوم به استارشات حدود 100 میلیون دلار سرمایه گذاری کرد. در قالب این برنامه نیز قرار است مجموعه ای از کاوشگرهای مینیاتوری راهی منظومه آلفا قنطورس شوند. بتازگی نمونه ای از این کاوشگر در مدار زمین با موفقیت آزمایش شد.