خانه پدر شعر مدرن فارسی با رای دیوان عدالت اداری از فهرست آثار ملی خارج شد. بیم آن می رود، مالکان، خانه آقای شاعر را تخریب کنند. آنها سال 1380 هم یک بار تصمیم به تخریب خانه می گیرند، اما سیمین دانشور، نویسنده مطرح که از سال های دهه سی همسایه نیمایوشیج بوده، بموقع از راه می رسد و مانع می شود و خانه نیما به شماره 4603 در شمار آثار ملی ثبت می شود. خانم نویسنده گفته بود: «من نگذاشتم خانه نیما راخراب کنند. داشتم می رفتم سلمونی. دیدم بنای اصلی را دارند خراب می کنند. فوری آمدم خانه. تلفن کردم به شهردار تجریش و رئیس میراث فرهنگی، آقای بهشتی. فوری آمدند. گفتم اینها دارند خانه اصلی را خراب می کنند، این میراث فرهنگیه. باهم رفتیم. عروس خانواده آمد گفت که می خواهیم اینجا راخراب کنیم وآپارتمان بسازیم. اینها نگذاشتند، رفتند قولنامه کردند، اماخونه من راهم قولنامه کردند که این دو تا میراث فرهنگی شد». بسیاری از دوستداران آقای شاعر، نگران هستند خانه تخریب شود و سازمان میراث فرهنگی هم به رای دیوان عدالت اداری اعتراض کرده است، اگر بیش از این تعلل شود، خانه نیمایوشیج هم به سرنوشت خانه بسیاری از هنرمندان و نویسندگانی گرفتار می شود که در اثر بی توجهی تخریب شدند. خانه نیما و همسایه هایش جلال آل احمد و سیمین دانشور یک خانه معمولی نیست. این خانه پاتوق و محل رفت و آمد بسیاری از چهره های هنری و ادبی سال های دهه سی و چهل بوده و بخشی از تاریخ هنر و ادبیات ایران محسوب می شود؛ بی توجهی به خانه هنرمندان و نویسندگان، بی اعتنایی به ادبیات و هنر و چهره های هنرمند نیست؟!