باید صحبت هایم را با خسته نباشید و دست مریزاد به همکارانم در روزنامه اعتماد آغاز کنم و امیدواری برای روزگاری که شاهد انتشار شماره 5 هزار و 10 هزار این روزنامه باشیم. در دورانی که مطبوعات و رسانه های چاپی دچار کم اقبالی و کم تیراژی شدند، در روزگاری که کاغذ بسیار بسیار گران شده و ارزی که اهالی مطبوعات باید بابت کاغذ و تکنولوژی انتشار پرداخت کنند جان آنها را کم رمق کرده و اهالی مطبوعات با سیلی صورت خود را سرخ نگه داشته و زنده مانده اند، رسیدن به شماره 4 هزار اتفاق ویژه و مبارکی است. در این روزگار شاهد هستیم که فضای مجازی از یک طرف، گران بودن تولید و تکثیر نشریات چاپی از طرف دیگر و کم شدن روزنامه نگاران قوی، مطبوعات را با موانع و مشکلات بسیار زیادی روبه رو کرده و در چنین شرایطی ایستادن در میدان مطبوعات و رها نکردن این تریبون مهم، کاری شبیه معجزه های عاشقانه است. اگر از منظر اقتصادی به اوضاع و احوال این روزهای مطبوعات نگاه کنیم باید بگوییم هیچ چیز به جز عشق این فضا را زنده نگه نداشته است. فشارهای قضایی روی مطبوعات، بایدها و نبایدها و نگاه های سلبی که نسبت به مطبوعات وجود دارد هم فشارهای مضاعف ایجاد کرده است. امروز شاهد هستیم بسیاری از مطبوعاتی های بنام و قهار، در روابط عمومی ها به دلیل اینکه بستر رسانه و روزنامه نگاری درآمدزا نیست و امنیت شغلی در روابط عمومی بیشتر است، مشغول به کار شده اند و در خلا میان این دو فضا، آنچه از دست رفته و نادیده گرفته می شود، کلمه نقد است. چون به همان اندازه که به روابط عمومی ها نیازمندیم، به روزنامه نگارانی برای نقد هم نیاز داریم. برای روزنامه اعتماد و دیگر روزنامه ها که در این شرایط در میدان مطبوعات حضور دارند، آرزوی موفقیت داریم و رسیدن به روزگاری که حداقل کمترین خواسته های اهالی مطبوعاتی انجام شود و روزنامه نگاران در بستری امن فعالیت کنند و حمایت شوند.