20 دی ماه، سالمرگ امیرکبیر بود. امیری که ما اغلب او را ناخودآگاه با وطن دوستی اش به یاد می آوریم و شهادت در راه وطن و کمتر به جنبه های منحصربه فرد او در مدیریت می پردازیم. مانند تلاش هایش برای آبله کوبی در زمانی که حتی مردم آنقدر دانش نداشتند که از این کار سر باز نزنند. امیری ممتاز که وطن را مانند جان دوست داشت و پیشرو در زمانه خود بود، او گرچه صدارتش 3 سال واندی بیشتر نبود، اما چنان جلوتر از زمان خود حرکت کرد که شد نقطه عطف ترقی. امیر در آن مدت کوتاه بی دریغ جلو رفت و جان را برسر همین تلاش ها گذاشت البته که حسودان و فرومایگان و بی مایگان فکری، تاب دیدن حرکت رو به جلوی کسی همچون او را نداشتند.