قسمت پنجاه و هشتم من به آماده سازی تشریفات و بسترسازی برای انجام هرکاری علاقه مندم زیرا به شکل گیری عادت های ما کمک می کنند. به عنوان مثال اگر ما عادت کنیم که قبل از خواب با نیایش و آرامش به رختخواب برویم، خوابی خوش را تجربه خواهیم کرد و صبح روز بعد را با روحیه و شادابی آغاز خواهیم کرد. من خودم عاشق فرآیند آماده کردن همه چیز پیش از دست به قلم شدن و شروع به نوشتن هستم چراکه به من کمک می کند تا انرژی ام را متمرکز کنم و با آرامش فراوان، عملکردی با کیفیت و مطلوب داشته باشم.

1- میزم را مرتب می کنم. این کار مرا مجبور می کند تا فقط روی متنی که می نویسم، تمرکز کنم.

2- تمام پنجره های باز روی صفحه نمایشگر کامپیوترم را می بندم. وقتی نگاهم به سایر پنجره های باز می افتد، تمرکزم دچار وقفه و اختلال می شود.

3- موسیقی ملایمی را برای آرامش اعصابم پخش می کنم.

4- فهرستی از کارهایی را که باید انجام دهم، تهیه می کنم. من از چارچوب زمانی محدود خوشم نمی آید چون به من استرس وارد می کند. من فقط اهدافم را مشخص می کنم و می کوشم تا آنها را عملی کنم. البته تعیین چارچوب های زمانی انعطاف پذیر ایده خوبی است چرا که گاهی اوقات، کمی استرس داشتن هم بد نیست.

5- یک دقیقه به خودم استراحت و آرامش محض می دهم. 60 ثانیه فکر نکردن به هیچ چیز و تمرکز گرفتن موجب آرامش روح و ذهن من می شود و مرا به انجام کار عالی تشویق می کند.

6- کمی با خودم مشورت می کنم. از خودم می پرسم: چگونه می توانم از این کار لذت ببرم؟ برای این کار، اول به وضعیت کنونی نگاه می کنم و می کوشم تا از کاری که می کنم لذت ببرم. سپس به وضعیت آتی (آینده) خودم می نگرم و به این مساله می پردازم که آن پروژه چه تاثیری بر بهبود زندگی ام در آینده خواهد داشت. این کارها در تمام مراحل اجرای پروژه مرا با انگیزه نگه خواهد داشت.

7- شروع به نوشتن می کنم. اگر تشریفات کار را انجام ندهم، در هنگام شروع پروژه دچار تردید می شوم اما پس از انجام تدارک لازم، کارم را ضربتی آغاز می کنم و آن را با موفقیت انجام می دهم.