دیشب به دوستی می گفتم پس از هاشمی، گاه از خودم عکس هایی با ایشان می بینم که برایم جالب اند و جالب تر اینکه اینها را ندیده و ندارم. شاهدش امروز از غیب رسید و این عکس را در مطلبی که فاطمه خانم هاشمی برایم فرستاد، دیدم. عکس مربوط به روز ثبت نام تاریخی هاشمی عزیز در وزارت کشور در انتخابات ریاست جمهوری سال 1392 است. از ازدحام جمعیت هوا به قدری گرم بود که من بچه جنوب کم آوردم و دستمال هایم برای پاک کردن عرق های سروصورتم تمام شدند. شاید بیش از صد دوربین و خبرنگار در دو، سه متری هاشمی که او آرام و شادمان به همه لبخند می زد، مستقر بودند و عکس و فیلم می گرفتند. موقع ورود ایشان به محل ثبت نام شیشه های در ورودی منتهی به سالن شکست. عصر روزی که رد صلاحیت شد، از پله ها پایین می آمد تا مراسم عقدی را بخواند. برخلاف همیشه محافظی با او نبود و تنها بود. جلو رفتم و گفتم خیلی بد شد. فورا تبسم کنان گفتند اتفاقا خیلی هم خوب شد! بعدها در جلسه ای از ایشان شنیدم خبر داشتند رد صلاحیت می شوند! با این همه به درخواست مردم لبیک گفتند که یعنی من به رغم میل شخصی ام آمدم اما نگذاشتند. نظر مردم برایش بر هر نظری حتی نظر شخصی اش مقدم بود. بر همین مبنا بود که وقتی با فرستادن دکتر روحانی به منزلش و دکتر لاریجانی به مجمع از ایشان خواستند انصراف بدهد، نپذیرفتند و گفتند جواب مردم را که می گویند اگر می خواستی انصراف بدهی چرا ثبت نام کردی، چه بدهم؟