در ماه گذشته فرصتی دست داد که به دعوت اداره میراث فرهنگی استان خوزستان، برای عکاسی، از ابنیه تاریخی استانم دیدن کنم. یکی از جاهایی که دیدم، شهر باستانی جندی شاپور و پل تاریخی آن بود که به دست سربازان رومی اسیر در جنگ، در دوره ساسانی ساخته شده است. از این پل تنها چیزی که امروز باقی مانده، چند «پیل پا» است. پیل پا آن بخش پایینی ستون های پل است که بر بستر رودخانه می ساختند و پایه های پل روی آن استوار می شد. رودخانه ای که این پل را روی آن ساختند، در این بخش، آن طور که به نظر من رسید، باید حدود 500 تا 700 متر عرض داشته باشد و طبیعتا برای ساخت پل، کم عرض ترین بخش رودخانه همینجا بوده است. اما حیرت انگیز اینکه امروز چیزی از رودخانه عریض به جای نمانده و آنچه دیده می شود، فقط بستری خشک و بیابانی است. یعنی بعد از حدود 1500 سال، از آن رودخانه، فقط بیابان مانده است.