چندی پیش معاون اول رئیس جمهور در سخنان خود از واقعیت فراگیر و وجود مرض مزمنی با عنوان وجود «مدیران آویزان!» در ارکان و اجزای اجرائی کشور پرده برداشت. این واقعیت، امری به غایت منطقی و عینی محسوب می شود که هر کشور پیشرو و توسعه یافته ای، فقط و فقط از رهگذر حضور مداوم مدیران مدبر، متخصص و کارآزموده به رشد متوازن و پایدار دست می یابد. بی تردید صلاحیت ماهوی و چالاکی یک مدیر، شرط لاینفک کارآمدی یک نظام تلقی می شود. پدیده نامتجانس مدیران آویزان در فرهنگ سیاسی و در عرف نظامات اداری ما چیزی نیست که بتوان به تسامح بر احکام و آثار و دلالت های نافرخنده آن پرده اغماض فرو افکند! چنین پدیده پروبلماتیک و آسیب