اهواز بوی خاک می دهد. اینجا در هر خانه و خیابان و مغازه و تاکسی، حرف ها و گلایه ها درباره یک چیز است؛ گرد و غبار و گرد و غبار. روی بنرهای بزرگ اتوبان، روی شیشه ماشین ها، روی میوه و روی هر چیزی که فکرش را بکنید لایه ای از خاک نشسته. صدای سرفه را هم به خاک اضافه کنید؛ در اهواز هرجا که باشید، صدای سرفه را خواهید شنید؛ از هر چند نفری که با آنها حرف می زنید یکی با صدای گرفته و خشدار می گوید که دیر یا زود از اهواز فرار خواهد کرد. مثل بهروز 40 ساله که می خواهد با 10 سال سابقه کار همه چیز را رها کند و در برود: «مثل جنگ زده ها می خواهم کوچ کنم و از صفر شروع کنم. اهواز دیگر جای زندگی نیست!»