فروردین 1394 وقتی سیدپرویز فتاح، وزیر نیروی دولت نهم، با حکم رهبری به ریاست کمیته امداد منصوب شد، تصورم و شاید تصور میلیون ها نفر مثل من، حضور دوباره یک مدیر «احمدی نژادی» بود: با همان ویژگی ها و با همان معیارها که نیازی به توضیح بیشتر ندارد. در تصور من، این مدیر «احمدی نژادی» آمده بود برای ریاست بر نهادی که تا پیش از فروردین 94 و حداقل در یک بازه 10 ساله، دیوارهای هرچه بلندتر به دور خود کشیده بود. هر چه می گذشت هم، ابرهای تیره بر فراز این تصور کنار نمی رفت چون علاوه بر آنکه در دوران پیش از حضور فتاح، رسانه های اصلاح طلب،