تایپ کردن عبارت «موانع گفت و گو در ایران» در یکی از موتورهای جست و جوگر کافی است تا فهرستی بلندبالا از این بازدارنده های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و روانشناسی ردیف شود.سلسله پژوهش ها، یادداشت ها، مقالات و گفت و گوها در این باره، هر کدام از یک دریچه به این سوال پاسخ داده اند که چرا ایرانیان اینقدر از حرف زدن با همدیگر واهمه دارند. برخی معتقدند موقعیت جغرافیایی ایران در طول تاریخ که آن را به یک کانون اصلی حملات و جنگ های ریز و درشت تبدیل کرده بود و در عین حال اوج و فرود پیاپی حکومت های مرکزی و محلی، سبب شده مردمان این سرزمین «محافظه کاری» را تنها راه بقای خود در شرایط نا ایمن بدانند. چنانکه ادوارد یاکوپ پولاک پزشک اتریشی دربار قاجار در سفرنامه خود می نویسد که ایرانی ها مانند لوح سفید (tabula rasa) هستند و می توانند سال های سال احساسات و عقاید خود را بروز ندهند.