«بودجه کمیته های ملی المپیک و پارالمپیک در سال 97 با افزایش مواجه شد.» نمی دانیم از این خبر باید خوشحال بود یا متعجب. البته که افزایش بودجه ورزش در هر شرایطی خوشحال کننده است، اما آنچه باعث حیرت است این که در گزارش نهایی کمیسیون تلفیق مجلس شورای اسلامی درخصوص لایجه بودجه سال 97 کل کشور، درباره دلایل اصلی افزایش بودجه ورزش آمده است؛ در سال 97 بازی های آسیایی و پاراآسیایی 2018 جاکارتا را در پیش رو دارد!

ظاهرا مبلغ مندرج در لایحه اولیه برای کمیته ملی المپیک 39 میلیارد تومان عنوان شده بود که این مبلغ در کمیسیون تلفیق به 56 میلیارد تومان افزایش یافته است. برای کمیته ملی پارالمپیک هم شاهد افزایش 5 میلیارد تومانی بودجه این نهاد از حدود 15 میلیارد به 20 میلیارد تومان هستیم.

حال باید از اعضای کمیسیون تلفیق مجلس شورای اسلامی پرسید که «چرا الان به فکر افزایش بودجه ورزش افتاده اید؟» در شرایطی که هنوز بودجه سال گذشته کمیته ملی المپیک، به طور کامل به این نهاد تخصیص داده نشده و در حالی که روزشمار بازی های آسیایی 2018 عددی کمتر از 160 روز را نشان می دهد، افزایش بودجه سال 97 به چه معناست؟ آیا اصلا تضمیتی برای تخصیص این بودجه، تا قبل از آغاز بازی های آسیایی وجود دارد؟

در کشورهای برنامه محور، معمولا بودجه نهادهای ورزشی در سال های منتهی به بازی ها افزایش پیدا می کند نه در همان سالی که قرار است رقابت ها برگزار شود. دلیلش هم برپایی اردوها و حضور مستمر در مسابقات انتخابی و کسب سهمیه در سالهای ماقبل است، وگرنه حضور در خود بازی ها (چه المپیک باشد و چه بازی های آسیایی) نیاز به بودجه اضافه تری ندارد. با این حال در ورزش ما انگار همه چیز وارونه است. فدراسیون ها با توجه به عدم تخصیص کامل بودجه امسال، این روزها حتی توان برپایی اردوهای ملی را هم ندارند و در چنین شرایطی مجبور هستند خود را آماده حضور در بازی های آسیایی کنند. در واقع پول زمانی به فدراسیون ها تزریق شد که بسیاری از اردوها تعطیل شده و شاید حتی خود بازی های آسیایی نیز به اتمام رسیده باشد!