دفتر جشنواره فیلم فجر از دو روز پیش شروع به اعلام نتایج شمار آرای مردمی در روزهای نیمه اول جشنواره سی و ششم کرد. اما با روشی که امسال برای نظر دادن تماشاگران جشنواره در نظر گرفته شده، شخصا اطمینان کامل دارم که حتی در صورت اصرار رسانه ها، هرگز «تعداد» آرای رسیده را اعلام نخواهند کرد. چون بی تردید بسیار پایین تر از آن است که حتی بتواند جامعه آماری قابل اتکایی تشکیل دهد: چه رسد به آنکه بخواهیم یا بتوانیم نتیجه آن را برآیند سلیقه های مردم حاضر در سالن های نمایش فیلم های جشنواره بدانیم. در جست وجوهای اینترنتی به دنبال میزان اعتبار هر فیلم فرنگی، عموما این اتفاق می افتد که فرد جست وجوگر از پایین بودن امتیاز یک فیلم بسیار مهم (مثلا متعلق به سینمای مدرن اروپای دهه 1960) یا از بالا بودن اغراق آمیز امتیاز یک فیلم معمولی (مثلا متعلق به سینمای روز با حضور ستارگان محبوب) دچار تعجب می شود. اگر کسی به واقع همین ها یا مثلا review های قابل یافتن در اینترنت را ملاک انتخاب فیلمی برای دیدن بگیرد یا بخواهد بر اساس همین نظرها میزان ارزش آن را بسنجد که دیگر واویلاست. دلیل این امر چیست؟ چرا ارزش حقیقی فیلم ها با یادداشت ها و امتیازهای اینترنتی، انطباق ندارد؟دلیل هم ساده است و هم همان عاملی است که موجب می شود آرای نظرسنجی مردمی امسال جشنواره، کم اعتبارترین در تاریخ اهدای سیمرغ تماشاگران باشد: اینکه کاربران اینترنتی، آنها که حوصله دارند با گوشی بلیت شان را اسکن کنند و شماره سریال وارد کنند و رای بدهند، میانگین سنی پایینی دارند. به طور طبیعی، بیننده های فیلم دیده تر و تجربه کرده تر، رمق یا وقت یا حال و رغبت کافی برای طی آن مراحل را ندارند و در نتیجه، منهای آن مشارکت پایین که اعتبار کمی را کاهش می دهد، اعتبار به لحاظ کیفی هم در نازل ترین سطح خود قرار خواهد گرفت. حالا و در چند روز باقی مانده باید به شانس و به خوش سلیقگی تین ایجرهای فیلم بین جشنواره دل ببندیم تا بلکه نظرشان فیلم و فیلم های درست تری را برای اهدای سیمرغ معمولی در بربگیرد.