نخستین چیزی که در روزنامه سبب تیراژ زیاد و خواندن وسیع آن می شود انعکاس خبرها و رویدادهای کشور است. تفسیر و تحلیل و مقاله و گزارش و یادداشت و هر چیز دیگر در مرتبه بعدی قرار می گیرد و دایره خوانندگان شان کوچک تر است. آن زمان که روزنامه روزنامه بود و تیراژ داشت به خاطر انتشار خبرهایش بود نه تحلیل ها و تفسیرها. اگر فرضا صد نفر روزنامه را به خاطر خبرهایش می خواندند، تعداد خوانندگان تفسیرها و تحلیل ها و مقالات از بیست، سی نفر درنمی گذشت، حتی کمتر بود. اما حالا روزنامه ها با دو مشکل مواجه هستند: اول اینکه به حکم رقابت بی امان تکنولوژی در انتشار اخبار و انعکاس رویدادها از شبکه های اجتماعی عقب می مانند، دیگر اینکه به خاطر ممیزی هولناک و خودسانسوری عافیت طلبانه به گرد پای شبکه های اجتماعی نمی رسند. اجازه بدهید با مثال هایی قضیه را روشن تر کنم.