بازیکنی که در چمن سبز نمایشی چشم نواز داشت و لحظات شادی را برای فوتبالدوستان و مردم ایران ساخته بود و لقب جادوگر را دریافت کرد، حالا آتش به جان خودش انداخته است.چه کسی می تواند منکر توانایی های فنی علی کریمی در زمین شود؟ چه کسی می تواند منکر این شود که او یکی از مردان تکرار ناشدنی فوتبال ایران در مستطیل سبز است؟ چه کسی می تواند منکر شود که او یکی از محبوب ترین و پرافتخارترین مردان فوتبال است؟ او سالها در تیم ملی و تیم های اروپایی بازی کرد و برف مونیخ را هم با بایرن دید.علی کریمی شاید می توانست چند سال دیگر هم به فوتبالش ادامه دهد اما هر اتفاقی افتاد احساسی تصمیم گرفت و خداحافظی کرد و بازهم احساسی تصمیم گرفت و برگشت و در نهایت هم در یکی از همین تصمیمات رفت و به زمین برنگشت!ازهمان زمان می شد پیش بینی کرد که او تصمیمات احساسی بیشتری خواهد گرفت اما نمی شد پیش بینی کرد که علی کریمی تیشه بردارد و به ریشه همه آن محبوبیت و همه آن خوب بودن فنی بزند. او کلاس های مربیگری را هم رفت و وارد عرصه مربیگری شد اما هنوز جای پایش خشک نشده زیر پایش را خالی کرده است. او حرف هایی می زند ورفتارهایی می کند که نه در شان خودش است و نه در شان فوتبال. پرت کردن میکروفن یک برنامه پربیننده و توهین به یک روزنامه نگار پیشکسوت که همه اهالی این صنف بر پاک بودنش صحه می گذارند، اتهامات پرتعداد به شخص اول فوتبال و سایر مسئولان فدراسیون و...بخشی از رفتارهای اوست. اینکه اشتباهات داوری برای هر تیمی رخ دهد امری طبیعی در فوتبال است اما آیا هر مربی که داورعلیه تیمش بود باید بیاید و ازادبیاتی ناشایست استفاده کند و دیگران را متهم به دلالی و باندبازی کند؟ ازعلی کریمی که سالها در فوتبال اروپا حضور داشته و رفتارهای حرفه ای را دیده توقع می رود حداقل آموخته هایش ازمهد فوتبال جهان را درلیگ برترجاری کند والگویی باشد برای مربیان دیگرکه رنگ اروپا را هم ندیده اند.