الیوم میرزا اسماعیل نجار را صدا کردیم بیاید در های عمارت را قدری روغن کاری و تعمیر کند. درها که درست شد عرض کرد، دم عید است دستی هم به در زیرزمین بکشیم شگون ندارد. باد و باران و آفتاب خورده کمی فرسوده شده اند.

فرمودیم: عوض کن.

به زیرزمین شدیم به جهت اندازه گیری ابعاد در. لنگه در را که گشودیم صدای جیغی در زیرزمین پیچید و خشایار بود که برهنه پشت گنجه اجدادی پناه گرفت. با میرزا اسماعیل چشم تو چشم شدیم. نگاهی کرد در سکوت مطلق اندازه گرفت رفت. میرزا که رفت ما ماندیم و خشایاری که در این مدت با ملحفه ای خودش را پیچیده بود. ترکه آلبالو را از گوشه زیرزمین برداشته فرمودیم به کلام ا... اگر نگویی این زیر لخت چه می کردی عین لبو با همین ترکه سرخت می کنیم.