«تنگه ابوقریب» اثری حماسی / تراژیک است.

وجه حماسی و سلحشورانه آن، روایت دلاوری های رزمندگان ایرانی در مصاف با نیروهای عراقی است که با تانک ها و سلاح های سنگین خود در حال پیشروی به سوی شهرهای جنوب ایران اند. وجه تراژیک آن این است که این جنگ هولناک و خونین و مقاومت دلیرانه که هزاران کشته داده درست پنج روز قبل از امضای قطعنامه 598 و صلح بین ایران و عراق صورت می گیرد. نوشته ای در تیتراژ فیلم به ما می گوید که 27 تیرماه 1367 روز مهمی در تاریخ جنگ هشت ساله ایران و عراق است. روزی که مقاومت و دفاع رزمندگان گردان عمار در برابر عراقی ها سرنوشت جنگ را تغییر داد اما داستان این حماسه دلیرانه در تاریخ رسمی جنگ گم شد. اینکه چرا گم شد موضوع فیلم نیست.