در آستانه چهل سالگی انقلاب اسلامی ایستاده ایم. 39 سال پیش، زحمات انقلابیون نتیجه داد و طومار دوهزار و پانصد سال سلطنت برچیده شد. تجارب ناکامی مشروطه، تلخ کامی بیست و هشتم مرداد سی و دو و قیام مذهبی پانزدهم خرداد به کار مردم و انقلابی ها آمد و پیروزی شیرین و باورنکردنی بیست و دوم بهمن پنجاه و هفت را رقم زد. یک بار دیگر تاریخ نشان داد که با وحدت کلمه، با خیرخواهی و همراهی و فداکاری، با همت و حمیت و همراهی ملی و فطانت و هوشیاری و صدق گفتار و کردار رهبران می توان طعم شیرین پیروزی قریب الوقوع را چشید. انقلاب عرصه ای بود تا برادری ها و همراهی ها و فداکاری ها را به منصه ظهور برساند. طوایف مختلف فکری و فرهنگی و اجتماعی وسیاسی کنار هم گرد آمدند، دست به دست هم دادند، هدف مشترک شان را- که همانا مقابله با استبداد و حاکمیت دین واخلاق بود- پی گرفتند و شاه و حامیانش را منهزم کردند. انقلاب اسلامی فرصت مبارکی پدید آورد تا مصلحان و نیک اندیشان به جهانیان ثابت کنند که برای مبارزه با استبداد و خشونت و میلیتاریسم نیازی به خشونت و مقابله به مثل نیست. ما با مشت جلوی گلوله ایستادیم و با رفق و مدارا، زورگویان را به عقب راندیم و با حضور ملی و میلیونی نقشه های شوم ایادی امپریالیسم را نقش برآب کردیم. هنوز در آلبوم انقلاب می توان عکس هایی را دید که مردم به ارتشیان تفنگ به دست گل می دهند و راننده های تانک را که مظهر خشونتند درآغوش می گیرند. در همان روزهایی که شاه دستش به خون جوانان این سرزمین آلوده شد و مطالبات حق طلبانه مردم را با گلوله جواب داد و با اعمال خشونت بی جا انقلابی ها را عصبانی کرده بود، امام خمینی همه را دعوت به آرامش و خویشتنداری کرد و گفت که رمز پیروزی در وحدت کلمه است نه مبارزات مسلحانه و چریکی. وحدت کلمه در آن روزها و در آغازین سال های جمهوری اسلامی شعار و تعارف نبود. زیر سایه پر مهر پیرمردی عارف پیشه و فقیهی حق مدار، جا برای همه مبارزین بود. سیمای دوست داشتنی پدری مهربان که در آن التهاب بی مثل و مانند به درخت سیبی در روستای نوفل لوشاتو تکیه زده بود دل های ملتهب انقلابی ها را آرام می کرد و به آنها اطمینان می داد که هیچ ظلمی پایدار نمی ماند: ان الباطل کان زهوقا. حتی یادآوری آن روزهای سرنوشت ساز کام مان را شیرین می کند و برادری ها و مواسات و همدلی ها و همزبانی ها را در خاطرمان زنده می کند. قطار انقلاب به پیش می رفت و هرکس که با ما در هدف و بیان مشترک بود، می توانست انقلاب را همراهی کند و به برادرانش یاری رساند. بودند کسانی که از همان دقایق اول پیروزی صلای تکروی سردادند و انحصارطلبی پیشه کردند و استبداد و خودمحوری شان را رنگ و لعاب انقلابی زدند... که کفر از شرم یار من مسلمان وار می آید. اما امام خمینی هیچگاه از شعار اطمینان بخش «همه با هم» کوتاه نیامد و همواره در برابر انحصارطلبی ایستاد و خودش و مسوولان و دست اندر کاران انقلاب را تذکر می داد که مبادا مردم را از یاد ببریم، مبادا طعم قدرت در کام مان خوش بنشیند و مبادا به همان مسیری برویم که شاه رفت... امام به فراست دریافته بودند که اگر وحدت کلمه را قربانی مطامع شخصی و گروهی خود کنیم انقلاب و نظام جمهوری اسلامی آسیب می بیند و این فرصت درخشان و مغتنمی که برای مسلمانان و مستضعفان فراهم آمده از بین می رود. ما نه تنها مسوول حفظ و حراست از انقلاب و جمهوری اسلامی هستیم بلکه باید جوابگوی اسلام و مسلمانان نیز باشیم... حالا که با جشن و شادمانی وارد چهل سالگی انقلاب می شویم بهتر است از گله گذاری اجتناب و آسیب شناسی را نیز به فرصتی دیگر موکول کنیم اما از اتفاق در چنین ایامی و در ضمن مرور خاطرات انقلاب و یادآوری عبور از بحران ها مخاطرات ریز و درشت، عهد و میثاق انقلابی حکم می کند که اهداف انقلاب و شیوه های مرضیه برادری را یادآوری کنیم. خصوصا در این سال ها که دوستان انقلاب در حصر و تنهایی به سر می برند بر ما فرض است که اهداف متعالی انقلاب و عهد نخستین جمهوری اسلامی را به یکدیگر یادآور شویم و بگوییم که آزادی و اصلاح و مبارزه با انحصار و استبداد، شعار و تزیین انقلاب و نظام نیستند بلکه جزو لوازم ذاتی حیاتی هردو به حساب می آیند و بدون آنها درخت انقلاب به بار نخواهد نشست. لازم است با رعایت صلح و مودت و در نظر گرفتن مصالح کشور و حرمت نهادن به السابقون در آستانه چهل سالگی انقلاب با امام، با شهدا و با آرمان های بلند انقلاب اسلامی تجدیدعهد کنیم و مشفقانه بکوشیم تا دوباره آزادیخواهان و مصلحان و حق طلبان را در زیر سایه وحدت و ولایت گرد هم آوریم.

از همه طرفداران انقلاب اسلامی و از همه کسانی که برای اعتلا و استقرار نظام اسلامی زحمت کشیده اند و هزینه داده اند دعوت می کنم تا در راهپیمایی روز بیست و دوم بهمن حضور به هم رسانند و یاد امام و شهیدان را گرامی بدارند و با حضور قدرتمند خود پیام روشنی به دشمنان انقلاب بدهند.