نشسته بودم پشت در کاخ جشنواره تا اختتامیه تموم شه و بازیگر و کارگردان و هرچی که هست بیاند بیرون و فالشون رو بگیرم. بهترین موقعیت بود که تا میشه به هنرمندای مملکت فال بفروشم و کاسبی کنم. جشنواره رو از تلویزیون دنبال می کردم تا ببینم کی تموم میشه. صدا و سیما مثل همیشه یه جوری جشنواره رو پوشش داد که انگار داره مسابقات والیبال رو توی برزیل پخش می کنه. هر جایی که بازیگر های خانم برای دریافت سیمرغ روی سن می رفتند بلافاصله تصاویر آهسته اسپک های دیدنی شهرام محمودی رو نشون می داد. به همین سیمرغ قسم. به هر حال اختتامیه تموم شد و در سالن باز شد. فوج فوج جمعیت بیرون میومد. داشتم شرایط رو برای یه شب فالگیری