شهید حاج احمد کریمی، متولد اول فروردین 1340 در قم و فرمانده گردان حضرت معصومه(س)، از فرماندهانی بود که به سبب رشادت و روحیه معنوی و رزمی خاطراتی ماندگار در ذهن همرزمان خویش به جای گذارده است. شهید کریمی به همه رزمندگان گردان بخصوص سادات احترام و علاقه خاصی نشان می داد، نسبت به مسائل غیراخلاقی در جامعه حساسیت عجیبی داشت و به سادگی از کنار آن نمی گذشت. به بچه ها توصیه می کرد: همه شما مسئولیت دارید در مقابل هر منکری ایستادگی کنید. بعد از عملیات کربلای چهار، حال و روز خوبی نداشت. شب عملیات کربلای پنج با شهادت حضرت فاطمه(س) مصادف شده بود. حاج احمد در سنگر فرماندهی نشسته بود. در آن اوضاع و احوال که همه در تب و تاب عملیات بودند؛ سراغ مداح را گرفت. راضی اش کرده بود تا برایش روضه حضرت زهرا(س) بخواند. مداح می خواند و حاجی گریه می کرد. همان شب بی بی شهادتش را امضا کرد.همرزمانش در نقل خاطره ای از وی می گویند: شهید احمد کریمی، یک روز که در قبرستان قم قدم می زد؛ قبرش را نشان می دهد و بچه ها به او می گویند: قبرت خیلی کوچک است. با خنده می گوید: نه؛ این هم زیادی است، من اربا اربا خواهم شد و قطعه قطعه می شوم؛ و درست همان طور هم شد.

صبح روز 24 دی سال 65 برای سرکشی به خط مقدم آمده بود که گلوله توپ (یاخمپاره ای) کنارش زمین خورد و بدنش قطعه قطعه شد، قطعات پیکرش را در کیسه کوچکی جمع کردند و در قبر کوچکی به خاک سپردند.