پیرامون بافت فرسوده و نگاه مسئولین دولتی به آن، سه سوال مطرح است اول اینکه آیا تلقی از بافت فرسوده در بیان مسئولان عمرانی کشور و عموم مردم یکسان است؟ دومین سوال اینکه آیا فقط این فرسودگی ساختمان ها و ابنیه است که منجر به فرسودگی بافت شهری می شود و آن را محتاج نوسازی می سازد؟ و سوال سوم اینکه آیا روند توسعه سریع اقتصادی در کشور از یک سو و تکیه آن بر تلقی سرمایه ای ملک از سوی دیگر چگونه موجبات رغبت عمومی را به نوسازی در بافت های قدیمی تر شهرها (به اصطلاح بافت فرسوده) رقم زده است؟ به نظر می رسد در پاسخ به این سوالات مسئولان عمرانی کشور تمایلی ندارند و این کارشناسان میانی هستند که فقط از دریچه منویات