در برنامه ششم توسعه در مجلس مصوب شده است که سالی 2/2 میلیارد مکعب از مصرف آب کم و پس انداز شود. هر اقدامی که منجر به مصرف کمتر آب شود، در این برنامه توصیه شده است. از برنامه های پیشنهادی می توان به تغییر الگوی کشاورزی، پلمب چاه های غیرمجاز، هوشمندسازی چاه های آب، نظارت بر فعالیت های آبخیزداری، بازسازی قنوات، تغییر الگوی کشت یا تغییر فصل کشت و... اشاره کرد. در این برنامه به همه دستگاه های متولی توصیه شده که با انجام این کارها به مصرف کمتر آب کمک کنند. یکی دیگر از فعالیت هایی که به آن اشاره شده، بحث کشت های فراسرزمینی است. اگر بتوانیم تولیدات کشاورزی را خارج از کشور انجام دهیم و بعد محصولات را وارد کنیم، کاری بسیار خوب و ضروری است. کشت های فراسرزمینی شروع شده اما به نظر می آید که هنوز تحت یک انضباط خاصی نیستند. بحث کشت های فراسرزمینی با بحث کشت های تراریخته دو مقوله متفاوت از هم هستند. در برنامه ششم توسعه توصیه شده که تولید، توزیع و انتشار این محصولات بدون اینکه برخی استانداردها را رعایت کنند، ممنوع است و محصولات تراریخته باید حتما با برچسب مشخص شوند تا مصرف کنندگان با آگاهی آنها را تهیه کنند. اقلیم ایران از گذشته تا حالا بیابانی و خشک و بی آب بوده است، در این شرایط ادامه سیاست های کشاورزی سنتی و مجوز به چاه ها و حفر چاه های جدید و همچنین کشت محصولات پرآب، سیاست غلطی است. ما دیگر اصلا در کشور ظرفیت این را نداریم که از چندصد متر زیرزمین آب را بکشیم و صرف کشت هایی که آب بری آنها فراوان است، کنیم. متاسفانه ما در خیلی مناطق کشور شاهدیم که آب را از اعماق زمین بیرون می کشند تا برنج بکارند. این کار واقعا اشتباه استراتژیک است. منافع بلندمدت را فدای سود کوتاه مدت کردن، یکی از اشتباهاتی است که ما درگیر آن هستیم. بخش عمده ای از منابع آب زیرزمینی برداشت و صرف کشت هایی می شود که متاسفانه هیچ ضرورتی ندارد. به هر حال چه با استفاده از چاه و حفر آن و چه کشت محصولات پر آب باید سختگیرانه برخورد و جلوی انجام این کار گرفته شود.