آرشیو دو‌شنبه ۳۰ بهمن ۱۳۹۶، شماره ۶۷۲۲
صفحه آخر
۲۴
شبکه خانگی

سه اپیزود درباره یک فیلم

گفتن با نگفتن

دکتر وحید آگاه (منتقد)

1- خانه دختر، فیلمی از شهرام شاه حسینی براساس فیلم نوشت پرویز شهبازی که در شبکه خانگی عرضه شده: سمیرا دختر بزرگ خانواده در روز عروسی با منصور، می میرد و هیچ چیز روشن نیست. شفافیت نداشتنی که از دل جامعه آغاز شده و تا خانه دختر متوفی ادامه دارد و در پایان، همه می پرسند، خب چی شد؟ گویی فیلم، کتابچه راهنمایی نیاز دارد تا توضیح دهد قضیه چه بوده و حالا پس از سه سال توقیف و ممیزی، فیلم چگونه باید فهم شود.

2- فیلم روی موضوعی حساس و نگفتنی دست گذاشته: آزمایش دختران قبل از عقد نکاح، موضوع اجازه ماده 1043 قانون مدنی. منصور خانواده اش را با سمیرا به مطب پزشک می فرستد، سمیرا از ترس، ممانعت می کند و ناراحتی خانواده منصور و فرار سمیرا و درنهایت مرگ او. با معیار کرامت انسانی و حقوق بشر، این آزمایش صرفا باید در رابطه شخصی طرفین نکاح، تصمیم گیری شود و ورود اغیار، ولو نزدیکان؛ بازی دو سر باخت است. با جواب منفی، خیال داماد، آسوده شده، اما حزن عروس از بی اعتمادی به او ماندگار می ماند. اگر هم برعکس باشد، ذره ای آتش است بر انباری کاه، که دیدیم دامنگیر سمیرا شد. البته که شفافیت در این موضوع، حق طرفین است و فرهنگ ها، متفاوت.

3- فیلم به طورکل در باب نگفتن است. در واقع، گفتن فیلم با نگفتن است. در مورد مرگ سمیرا همه چیز در پرده است و این تم پنهان کاری و شفافیت نداشتن، همه ابعاد را در برگرفته: (1) منصور پس از مرگ سمیرا از دوستانش می فهمد که او شعر می گفته و صفحه فیس بوک داشته. (2) منصور، علت حضور مادر، خواهر و خاله اش با سمیرا را همراهی در آرایشگاه عنوان می کند، حال آنکه قرار است دسته جمعی، دکتر رفته و دختر بودن عروس را بفهمند. (3) سمیرا اتفاقی که برایش رخ داده را به منصور نگفته. (4) پدر سمیرا واقعیت را از دوستان او، منصور و دادگاه پنهان می کند. (5) منصور درست روز عروسی از سمیرا می پرسد تا حالا نامحرم، دستت را گرفته یا نه؟ و از او می خواهد نه تنها راستش را نگوید، بلکه دروغ بگوید و در آخر هم علت مرگ از مخاطبان فیلم پنهان می ماند.