ویلیام فاکنر بانی یکی از بزرگ ترین انقلاب ها در جهان ادبیات است. در فضایی مجرد، فضای ادبی جهانی که مفهومی است فرضی برای ردیابی تاریخ ادبیات دیگری: تاریخ غیرملی رخدادهای ادبی و روایت قیام ها و انقلاب هایی که در این جهان نامرئی پدید آمده اند. پاسکال کازانووا این فضا را به «جمهوری جهانی ادبیات» 1 تعبیر می کند، که نه یک وضعیت معاصر ادبی، بلکه یک فرایند تاریخی بلندمدت است که در آن مفاهیم ملی و بین المللی ادبیات مفهوم متعارف خود را از دست می دهد و بازتعریف می شوند. «انقلاب فاکنری» یکی از رخدادهای ادبیات ساز جمهوری جهانی ادبیات است که فاکنر را از مقام یک نویسنده وابسته به مراکز ادبی فراتر می برد و