سیاه باز ایستاده، همان وسط، روبه رویمان. محکوم سرنوشت است، باید سر خم کند و درعین حال به زندگی ادامه دهد و خوشحال باشد که از گرسنگی و مرگ گریخته. سیاه رنج دیده با نگاه تیز و زبان سرخش، حاکم برتخت لمیده و نگهبانان خشن و فراش باشی های دریده اش را به بازی گرفته و دست هایشان را رو کرده، تبهکاری ها یشان را و.... گلاب آدینه با جان بخشیدن به شخصیت سیاه، دایره جنسیتی سیاه بازی ها را دوباره شکسته و در فاصله مظلومیت به هیچ گرفته شده دختربچه اول نمایش و اشعار و سرودهای آن سه زن در صحنه های پایانی، تقلای زن در دنیایی با قواعد مردانه را در گذر ایام ترسیم کرده. اینجا حساسیت زنانه صافی حساس تری برای نگاه کردن بوده، چراکه مردان سلطه جو نمایش خیلی چیزها را ندیده اند.