لیکو یکی از قالب های شعری رایج، بین بلوچ زبانان ایران و افغانستان و پاکستان است. لیکو، تک بیتی موزون و دارای قافیه است که مضمونی عاشقانه دارد. لیکو ها در رهگذر تاریخ پررنج مردمان بلوچ به شکل خلق الساعه سروده شده اند و به شکل سینه به سینه، به نسل های بعد رسیده اند.

نکته جالب توجه درباره این قالب شعر محلی، تفاوت معنایی و شادی بخش بودن است. یعنی مساله ای که با زندگی واقعی مردمان سرزمین های یادشده تفاوت های زیادی دارد. بسیاری از پژوهشگران حوزه ادبیات، لیکو را به لحاظ معنایی، در ردیف قالب هایکو های ژاپن قرار داده اند.

چشمانت خمار است

باغ انار است

ای کبوترک، دلبندم

نازنینم! بیا لحظه ای بخند

وقت عصر است

به سرتو سوگند یاد می کنم

به آرزوی دیدارت

به زیارت می روم

در شب آرام

آواز قدم های ترا می شنوم

بیا که آن طرف دریا برویم

مانند مرغابی پرواز کن

اگر در خوابی، راحت باش

چون بیداری مرا یاد کن!

دلم بسیار دغدغه دارد

پیران مددم نمایند

ستارگان چشمانت پیکان تیر را مانند

چون بر من اصابت کنند: نابود می شوم

ابروان دم شاه مار مانندت

چون خنجر برانی در جان منند

دامن پیرهنی را که میدوزی، منقش ساز

و من آزرده دل را راضی کن!

ابرها در آسمان پخش گردیده اند

عزیز من آیینه قاب طلایی در دست دارد

ابر های آسمان! تیمارداری ام کنید

که درد عزیزان بیمارم کرده است

نامه بفرست که تا خودم بخوانم

و از حال دل تو باخبر گردم