آن اوایل که مدرسه کم بود یادم هست بچه یکی از همسایه های ما را اسم نمی نوشتند. می گفتند جا نداریم. جا هم نداشتند. بقال سرکوچه ما اما حرف خوبی زد. به پدر بچه گفت نگران نباش، بگذار برای خودش بازی کند. چند سال دیگر از نهضت سوادآموزی می آیند و خرکشش می کنند تا به مدرسه برود و سواد یاد بگیرد... یک زمانی نهضت متوسل به زور شده بود و بی سوادها را با تحقیر و تهدید پشت میز و نیمکت می نشاند. بقال سر کوچه ما حرفش حساب بود. می گفت این بچه هفت ساله را جا ندارید، بعد من هفتاد ساله را به زور جا می دهید؟ عین این اتفاق در مورد آب و درخت و جنگل هم افتاده. آن موقعی که باید ارزان و معقول و حساب شده یک کارهایی را