یک- این روزها استقلال روی ابرهاست. تیمی یکدست، موفق و جذاب که فوتبال را روی حساب بازی می کند. استقلال مسلط به شرایط است و تیم مطابق با مختصات هر مسابقه تنظیم می شود. از نفت آبادان در جام حذفی تا رویارویی با فولاد در اهواز و از شکست الهلال در لیگ قهرمانان آسیا تا فتح داربی، ترکیبی گوناگون از فرم و محتوی است که هر یک استراتژی مخصوص به خودش را می طلبید و «تیم شفر» از پس همه شان برآمد.

دو- العین امارات هم مسافر همین قطار بود. با همه سرسختی، پلن شفر به تیم مامیچ چربید. عبدالرحمن که مدیریت شد نصف العین از کار افتاد. با کنترل شماره 10 در دو کانال چپ استقلال و میانی زمین، برنامه های هجومی حریف عقیم شد.جنگندگی باقری در وسط زمین و نورافکن در چپ با رهبری ابراهیمی، به جباروف مجال می داد که بالاتر و نزدیک به تیام بازی کند. به این آکاردئون ریتمیک، که برای دفاع جمع و هنگام حمله تا عبور از خط دروازه العین باز می شد، وریا را هم اضافه کنید.

سه- برای تنظیم ساعت، تایمینگ تیام از شروع اخبار تلویزیون دقیق تر است.کافی است یک بار دیگر گل های تیام را برای استقلال مرور کنید: در زمان درست به مکان درست برای لمس درست توپ از راه می رسد و تمام. استقلال طبق برنامه پیش رفت تا به سرانجام رسید و این لحظه ورود مستقیم «امین بن یعقوب» به مسابقه بود: داور مالزیایی که با سوت، قضاوت نمی کرد، شلیک می کرد. برخورد تقلبی الحسین با اسماعیلی هر جای دیگری با کارت زرد جریمه می شد که بن یعقوب با یک پنالتی تشویق کرد.

چهار- برای پنالتی اول حسینی عین جلیقه ضد گلوله به تن استقلال بود که مارکوس برگ و داور را با هم مهار کرد. بن یعقوب ولی از این حرف ها مصمم تر بود. در جواب ضد گلوله، انتحاری پوشید و یک تنه به صف استقلال زد: دقیقه 86 و این بار بدون برخورد حتی، پنالتی دوم را پیش کش کرد. دروازه استقلال از شرم فرو ریخت: و این نمای دیگری از کوتاهی مدیران ما در عرصه بین المللی است که شان ورزشکار و تیم ایرانی را برای ناداوری ها قابل دسترسی کرده اند. هر چه بود، شبیخون داوری به استقلال بیشتر از یک امتیاز به غنیمت نبرد.