از سالن های پرشور و نشاط و رنگارنگ و پرهیاهوی توانمندی های عشایر و روستاییان کشور که کمی فاصله بگیریم، در سالن 5، جایی دنج و خلوت، بیست و نهمین نمایشگاه ملی صنایع دستی کشور دایر شده است. نمایشگاهی با حضور ده ها و صدها غرفه از صنایع دستی 31 استان کشور، با ظرافت و زیبایی تمام. از میناکاری استان مرکزی و فیروزه کوبی خراسان رضوی و اصفهان گرفته تا مس و چاقوی زنجان و حکاکی روی سنگ و نساجی سمنان و گلیم و گبه و بافته های کردستان و ایلام و فارس و آذربایجان شرقی.

این نمایشگاه که فضای بسیار بزرگی به آن اختصاص یافته فقط تا فردا 18 اسفند برپاست؛ اما با تمام جذابیت های بصری اش، خالی از نگاه حریص و زیبایی پسند مردم هنرمند و هنر دوست ایرانی است؛ چراکه در فضایی پرت و دور از در ورودی نمایشگاه بین المللی و با فاصله زیادی از هیاهوی نمایشگاه توانمندی روستاییان و عشایر برپا شده است.

خبرنگار جام جم با هر غرفه دار و صاحب هنری در این غرفه ها که به گفت وگو نشست، واکنشی جز یاس و ناامیدی و نگرانی نیافت. آنها می گفتند با آن که برای حضور در نمایشگاه هزینه زیادی (بابت اجاره غرفه، ایاب و ذهاب و اقامت در تهران) پرداخته اند، اما به دلیل برنامه ریزی نامناسب سازمان میراث فرهنگی در برپایی همزمان این نمایشگاه با نمایشگاه توانمندی روستایی و همچنین جانمایی نامناسب نمایشگاه صنایع دستی، در دو روز اول هیچ فروشی نداشته اند و همه امیدشان به تعطیلات آخر هفته است تا دست کم هزینه های حضور در نمایشگاه به جیبشان برگردد و دست خالی و متضرر به شهر و دیار و خانه خود بازنگردند.

همراه با کمپین «نوروز صنایع دستی هدیه می دهم» و با حضور در این نمایشگاه و خرید صنایع دستی ملی در آستانه عید نوروز، این هنرمندان ملی و وطنی و بویژه تولید ملی را یاری رسانیم.