آرشیو یک‌شنبه ۲۰ اسفند ۱۳۹۶، شماره ۳۱۰۶
هنر
۱۰

از زندگی اش لذت برد

مجید برزگر

هفته پیش بود که به لوون زنگ زدم که فیلم «پرویز» هنوز اکران است و برای نقد و بررسی فیلم به اردبیل دعوت شدیم. با خوشحالی این سفر را پذیرفت. چهارشنبه هفته پیش عازم سفر شدیم، وقتی جمعه به تهران برمی گشتیم، گفت: «می دونی فیلم چندوقته اکرانه؟ درست سه سال وچهارماه؛ یعنی 72 ماه از فیلم برداری کار گذشته». گفتم لوون تو چه خوب یادته. پاسخش فقط این بود که فیلم برایم مهم بود و یادم نمی رود که با من چه کردی.

لوون هفتوان تحصیل کرده تئاتر بود و به قول و قرار و تمرین و تعهد معتقد بود. در زمان فیلم برداری فیلم «پرویز» معتقد بود بد بازی می کند و فیلم بدی بازی می کند، وقتی برای نخستین بار فیلم را در اسپانیا دید، بغلم کرد و گفت فهمیدم با من چه کردی. در تمام مدت فیلم برداری هرچه از این مرد خواستم انجام داد و به تمام نکته ها گوش کرد. در مورد من همیشه می گفت آن قدر اعتمادبه نفس داری که می دانی چه می خواهی و آن قدر حرفه ای بود که تمام قد خودش را در اختیار پروژه قرار می داد و به من اعتماد کرد. «پرویز» تجربه خوبی برای من و لوون هفتوان بود؛ مردی که با پرویز فیلم من، متفاوت بود، اما به زیبایی آن را ایفا کرد. بعد از فیلم «پرویز»، لوون بازی های زیادی انجام داد و اتفاقا سر صحنه بازی در یک سریال دچار حمله قلبی شد و متاسفانه او را از دست دادیم. این ضایعه برای من به شدت سخت و دردناک است، خصوصا اینکه در سفر اخیر، در زمان بازگشت، ساعت ها با هم حرف زدیم و خاطرات و حرف هایش هنوز برایم زنده است. به اعتقاد من لوون از تمام لحظات زندگی اش لذت برد و چه بهتر از این... برایم حرف زدن از لوون سخت است و قطعا باور ازدست دادن او برایم سخت تر. دلم برای لوون تنگ می شود، از خداوند برای خانواده عزیزش صبر آرزو می کنم. جایش در سینمای ایران خالی است.