لابد این گزاره کلیشه ای را بارها شنیده اید که «در سینما نقش کوچک و بزرگ وجود ندارد، این بازیگران هستند که نقش ها را بزرگ می کنند.» البته کلیشه های آشکار این باور، از بهره های فراوانی که از حقیقت برده است هیچ کم نمی کند. به گاهشمار همین سینمای خودمان نگاهی بیندازید تا نقش هایی را ببینید که طول کم اما عمق بسیاری داشته اند. بازیگران این نقش ها که دل به دریا می زنند و اعتبارشان را خرج لحظاتی کوتاه از یک فیلم می کنند، باور دارند که از همان لحظات کوتاه قرار است دقایقی مهم برای تاریخ سینما بسازند. به آنها اصطلاحا می گویند «دو»ها. همان ها که بعدها به ایفاگران نقش های مکمل معروف شدند؛ «دو»هایی که در