برای نسل های دهه 30 و 40، مقایسه ماه اسفند این سال ها با اسفند آن سال های دور می تواند متر و معیار خوبی باشد که بپذیریم «نوستالژی» حس وحال خوب یا بدی است. ما نسل دهه سی ها اسفند که می شد، شمارش معکوس خود را با شوروحال غریبی تا فرارسیدن عید نوروز شروع می کردیم. هر روز یک بهانه برای این انتظار و لحظه شماری داشتیم. به قول فرهاد و شهیار قنبری، با این امیدها و آرزوهای کوچک، زمستونو سر می کردیم. البته زمستانی که می شد نشانه های واقعی این فصل را در آن دید و پالتو و برف و ننه سرما و کرسی و خاکه زغال و آدم برفی و دوره گردی که داد می کشید «برف پارو می کنیم» و...، مصادیق عینی و قابل استناد داشتند. هرچه به اواخر اسفند نزدیک تر می شدیم، دلمان بیشتر هوای شماره های مخصوص نوروز و مجله های «فیلم و هنر»، «ستاره سینما»، «دختران و پسران»، «اطلاعات هفتگی»، «فردوسی» و... را می کرد.