139 سال پیش چنین روزی مردی به نام آلبرت انیشتین به دنیا آمد. زمان تولد بسیار چاق بود و سرش آنقدر بزرگ که مادرش تصور می کرد فرزندش ناقص است اما بعد از چند ماه سر و بدن او به اندازه طبیعی بازگشت. خیلی دیر زبان باز کرد. در آزمون ورودی دانشگاه رد شد. علاقه ای به پوشیدن جوراب نداشت. قایقرانی را دوست داشت اما هرگز یاد نگرفت که شنا کند. هیچ وقت رانندگی را یاد نگرفت چون فکر می کرد کار پیچیده ای است و راه رفتن کارش را راه می اندازد. اما انیشتین فیزیکدان نابغه ای بود که با نظریه هایی که در طول عمر ارایه داد، توانست دنیای علم را دگرگون کند تا امروز انسان به فضا سفر کند و بزرگ ترین پیشرفت های علمی را به دست بیاورد. او در آخرین لحظات زندگی اش به زبانی ساده رو به دکتر معالجش گفت: «من سهم خودم را انجام دادم، زمان رفتن فرا رسیده است.» لازم نیست استیو جابز، بیل گیتس، ادیسون یا انیشتین باشید: کافی است آنچه از دست تان بر می آید انجام دهید تا این جهان را به مکانی بهتر برای زندگی تبدیل کنید.