در برخی کشورها، تنبیه بدنی کودکان با مجازات زندان برای والدین همراه است. سوئد، نخستین کشور جهان بود که در سال 1979 (1358) با تصویب قانون، تنبیه بدنی کودکان را در این کشور ممنوع کرد. در ایالات متحده آمریکا، تنبیه بدنی همچنان در تمامی ایالت ها قانونی است.

بر اساس گزارش یونیسف، در 60 کشور، منطقه یا ایالت، قوانینی وضع شده است که تنبیه بدنی کودکان را در خانه ممنوع می داند؛ ازجمله می توان به کشورهای اتریش، قبرس، دانمارک، فنلاند، آلمان، مجارستان، لیختن اشتاین، هلند، نیوزیلند، نروژ، پرو، ایسلند، لهستان و پرتغال، اسپانیا و رومانی اشاره کرد. به گزارش یونیسف که نوامبر 2017 (آبان 1396) منتشر شد، حدود 300 میلیون کودک دو تا چهار ساله در جهان، از سوی والدین یا مراقبان خود به صورت منظم تنبیه بدنی می شوند. این تنبیه ها شامل ضربه زدن به باسن، سیلی زدن به صورت، پشت دستی زدن یا زدن به قسمت های مختلف بدن با وسایل و ابزار مختلف است. به گزارش سیناپرس، کلودیا کاپا (Claudia Cappa) نویسنده گزارش یونیسف تاکید می کند: «والدین از روش های ترکیبی شامل شکل های خشونت آمیز و بدون خشونت - ترکیبی از تنبیه بدنی و آزار روانی مانند فریاد زدن - استفاده می کنند.»

براساس داده های یونیسف، سوازیلند، نیجریه، لیبریا، مالزی و جمهوری وانواتو در اقیانوس آرام، در صدر کشورهایی هستند که درصد زیادی از جمعیت بالای 15 سال آنها معتقد است که تنبیه بدنی برای تربیت و آموزش کودکان لازم است. بسیاری از کارشناسان معتقدند که تنبیه بدنی با افزایش خطر پیامدهای منفی برای کودکان مانند بروز رفتارهای تهاجمی، مشکلات سلامت روانی در بزرگسالی و حتی بروز رفتارهای خشونت آمیز در زندگی زناشویی مرتبط است.

اندرو گروگان کایلر، استادیار دانشگاه میشیگان (آمریکا) که مطالعه های مختلفی را در مورد تاثیرات تنبیه بدنی روی کودکان انجام داده است، می گوید: «نتیجه مشخص بین اکثر کارشناسان آن است که تنبیه بدنی مضر است و پیوند عاطفی بین مراقب و کودک را از بین می برد.»

کایلر در همکاری مشترک با الیزابت گرشوف، استادیار دانشگاه تگزاس در آستین، مطالعه های قبلی انجام شده طی 50 سال گذشته را روی 160هزار کودک مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است