حال ابر هم مساعد نباشد، بغض چکان نمی شود. مهم ترین خبر سال همین بود؛ خشک سالی و دروغ در تمامی قاب بندی های زندگی. برای ما که روزنامه نویس هستیم و در دقیقه نوشتن دست لرز می گیریم، از بس در تب ولرز روزگار دون هستیم و چنین است که هرچه صبر می کنیم، گل سرخی نمی روید. پس چرا گفته اند زمان و بردباری، گل های سرخ را به وجود می آورد. آیا ما زیر درخت بید، دنبال انجیر می گردیم؟

مهم ترین خبر سال که همین روزها آخرین لحظه هایش سرش به سنگ می خورد، فزونی درد و افسوس های ماست، وقتی باران دریغ و برف غایب است. رنج و اندوه ما البته از برای زلزله، سقوط هواپیما، غرق شدن کشتی و... هم بود و هست. فزا آنکه سقوط